กินดีอยู่ดี = แพงขึ้นเรื่อย ๆ? แล้วคนรายได้น้อยจะเอาไง

“กินดีอยู่ดี” อาจเคยเป็นเป้าหมายพื้นฐานของชีวิต แต่วันนี้มันกำลังกลายเป็น “อภิสิทธิ์” ที่คนบางกลุ่มเท่านั้นจะเข้าถึงได้

ข้าวกล่องจากร้านข้างทางที่เคยขาย 30 บาท ตอนนี้พุ่งทะลุ 50 ของที่เคยหยิบจากตลาดแบบไม่คิดเยอะ กลายเป็นต้องเลือกแล้วเลือกอีก ยิ่งถ้าคุณมีรายได้เท่าเดิม แต่ราคาของทุกอย่างขึ้นสวนทาง ก็ไม่แปลกที่คำว่า “อยู่ให้รอด” จะมาแทน “อยู่ให้ดี” ในหัว

ทำไมการ “กินดี” ถึงแพงขึ้น?

การจะกินดีในยุคนี้ ไม่ได้หมายถึงมื้ออาหารหรู แต่แค่จะเลือกกินผักสด เนื้อสัตว์ไม่แปรรูป หรืออาหารที่ปลอดสาร ก็ต้องจ่ายแพงขึ้นหลายเท่า

สาเหตุหลักคืออะไร?

• ต้นทุนการผลิตสูงขึ้น: น้ำมันแพง = ขนส่งแพง = ทุกอย่างแพงตาม

• ภัยแล้ง–น้ำท่วม: ทำให้ผลผลิตทางการเกษตรลดลง ขณะที่ความต้องการยังเท่าเดิม

• ความนิยมอาหารสุขภาพ: ทำให้ของบางอย่าง “ถูกตีมูลค่า” เพิ่มตามกระแส เช่น ข้าวกล้อง แซลมอน หรือโยเกิร์ตที่โฆษณาว่าดีต่อระบบขับถ่าย

แล้วคนรายได้น้อยจะเอาไง?

คนจำนวนมากไม่สามารถเลือกอาหารได้ตามหลักโภชนาการ แต่เลือกตามเงินในกระเป๋า — สิ่งไหนอิ่มที่สุดในราคาต่ำสุด ก็คือคำตอบ

แต่การกินเพื่อ “แค่ให้อิ่ม” บ่อย ๆ ก็อาจแลกกับสุขภาพระยะยาว แล้วเรายังพอมีทางเลือกอื่นไหม?

1. รู้จักจัดสรรเมนู

• วางแผนล่วงหน้า เช่น การซื้อวัตถุดิบที่นำมาทำได้หลายมื้อ

• ผักพื้นบ้านในท้องถิ่นราคาถูกและมีคุณค่าทางโภชนาการไม่น้อยกว่าผักนำเข้า

2. รวมกลุ่มซื้อของ

• รวมกันซื้อของเป็นกลุ่ม (เช่น ในชุมชนหรือที่ทำงาน) เพื่อได้ราคาขายส่ง

• ใช้ระบบแลกเปลี่ยนวัตถุดิบในชุมชน (เช่น บ้านปลูกผัก บ้านเลี้ยงปลา)

3. พึ่งพิงสวัสดิการให้ถูกจุด

• สิทธิบัตรทอง, สินค้าอุปโภคบริโภคจากรัฐ, หรือโครงการอาหารกลางวันในบางพื้นที่
  หลายคนอาจไม่รู้ว่าตัวเองเข้าข่ายได้รับสิทธิเหล่านี้

คำว่า “กินดี” ควรเป็นสิทธิ ไม่ใช่สิ่งที่ต้องดิ้นรนซื้อ

เราอาจไม่สามารถควบคุมราคาของสิ่งของในตลาดได้ แต่เราควรเรียกร้องให้การใช้ชีวิตอย่างมีคุณภาพไม่กลายเป็นเรื่องฟุ่มเฟือย

คำว่า “กินดีอยู่ดี” ควรเป็นพื้นฐานของทุกคน ไม่ใช่รางวัลของคนที่รอดได้เท่านั้น

ถ้าเราไม่พูดถึงปัญหาเหล่านี้ให้มากพอ มันจะกลายเป็นเรื่องปกติที่คนจนต้องอยู่กับอาหารแปรรูป และสุขภาพที่แย่ลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้