ในยุคที่ทุกอย่าง “เร็ว” เกินจะตั้งตัว ไม่ว่าจะข่าวสารที่วิ่งไวกว่าความคิด หรือเทคโนโลยีใหม่ที่มาเร็วไปเร็ว คนวัยทำงานอาจพอปรับตัวได้ แต่สำหรับผู้สูงอายุ ความเร็วนี้อาจกลายเป็นกำแพงที่มองไม่เห็น
ลองนึกถึงคุณลุงที่เคยจ่ายเงินสดทุกวัน ตอนนี้ต้องเรียนรู้การสแกน QR จ่ายผ่านมือถือ
หรือคุณยายที่เคยดูทีวีอยู่บ้านอย่างสงบ แต่ตอนนี้ลูกหลานชวนดูคลิปใน TikTok แทน
บางคนพยายามตามให้ทัน บางคนเลือกอยู่เงียบ ๆ เพราะรู้สึกว่าตนเองไม่ใช่ “คนของยุคนี้”
แต่การตามให้ทันโลก ไม่ได้แปลว่าต้องวิ่งแข่งกับเทคโนโลยี
หลายครั้ง สิ่งที่ผู้สูงอายุต้องการไม่ใช่เครื่องมือใหม่ แต่คือความเข้าใจ และพื้นที่ให้พวกเขาค่อย ๆ ปรับตัวในจังหวะของตัวเอง
องค์กรหลายแห่งเริ่มจัดกิจกรรมสอนเทคโนโลยีพื้นฐานสำหรับผู้สูงวัย เช่น การใช้มือถือแชทกับหลาน การจ่ายเงินออนไลน์ หรือแม้แต่การใช้ Google Maps เพื่อเดินทางเอง
ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่ได้แค่ทำให้พวกเขา “ตามทัน” โลก แต่ยังช่วยให้พวกเขากลับมามีบทบาทในครอบครัวและสังคมได้อีกครั้ง
ยิ่งไปกว่านั้น การฟังความเห็นของผู้สูงอายุในโลกที่เต็มไปด้วยข้อมูลใหม่ อาจกลายเป็นเครื่องถ่วงสมดุลให้เราไม่หลงไปกับกระแสที่เร็วเกินไป
เพราะในบางเรื่อง “ความเก่า” อาจให้คำตอบที่ “ทันสมัย” กว่าที่คิด
บางที ความเร็วไม่ใช่ศัตรูของผู้สูงอายุ
แต่เป็นความเงียบที่ทำให้พวกเขารู้สึกว่าไม่มีที่ทาง
ถ้าเราช่วยชะลอจังหวะบ้าง และยื่นมือให้กัน โลกนี้ก็อาจไม่เร็วเกินไปสำหรับใคร
