บ้านยังใช่ทรัพย์สินในฝัน? เมื่อคนรุ่นใหม่เริ่มตั้งคำถาม

สมัยก่อน “มีบ้านเป็นของตัวเอง” คือความฝันสูงสุดของใครหลายคน แต่ในวันนี้ คำตอบของคนรุ่นใหม่จำนวนไม่น้อยกลับกลายเป็น “ไม่จำเป็น”

ไม่ใช่เพราะไม่อยากมี แต่เพราะการมีบ้านไม่ได้แปลว่ามีอิสรภาพเสมอไป

ความคิดแบบใหม่กำลังเกิดขึ้น

สำหรับเจนเนอเรชันใหม่ บ้านไม่ได้มีความหมายแค่ “ทรัพย์สินที่มีมูลค่าเพิ่มขึ้น” อีกต่อไป แต่ถูกมองว่าอาจเป็น “หนี้สินที่ยาวนาน” โดยเฉพาะในบริบทของ

• ค่าครองชีพที่สูงขึ้น

• รายได้ที่ไม่เติบโตตามราคาบ้าน

• ความไม่แน่นอนของชีวิตและการงาน

ยิ่งในยุคที่ย้ายงานง่าย เดินทางสะดวก และทำงานจากที่ไหนก็ได้ ความยึดติดกับบ้านหลังหนึ่งในที่ใดที่หนึ่ง กลับกลายเป็นข้อจำกัดมากกว่าจะเป็นเป้าหมาย

มุมมองเรื่อง “หนี้บ้าน” ที่เปลี่ยนไป

การผ่อนบ้านนาน 30 ปี อาจเคยเป็นเรื่องปกติ แต่คนรุ่นใหม่จำนวนมากเริ่มตั้งคำถามว่า

“เราต้องยอมเป็นหนี้ครึ่งชีวิต เพียงเพื่อมีบ้านเป็นของตัวเองจริงหรือ?”

บางคนเลือกอยู่กับพ่อแม่เพื่อเก็บเงิน บางคนเลือกเช่าคอนโดเพื่อความยืดหยุ่น และบางคนตั้งใจเก็บเงินลงทุนในสินทรัพย์อื่นที่ให้ผลตอบแทนเร็วกว่าบ้าน

เมื่อ “บ้าน” ไม่ใช่สัญลักษณ์ของความมั่นคงอีกต่อไป

บ้านอาจเคยเป็นหมุดหมายของความสำเร็จ แต่ในยุคที่การเดินทางเร็วขึ้น เทคโนโลยีเข้ามาแทนที่ และชีวิตมีทางเลือกมากขึ้น คนจำนวนไม่น้อยเลือกจะ

• ใช้ชีวิตแบบมินิมอล

• เก็บเงินเพื่อประสบการณ์มากกว่าสะสมทรัพย์

• ลงทุนกับทักษะและโอกาส มากกว่าสิ่งปลูกสร้าง

ทางเลือกใหม่ของชีวิต

การมีบ้านไม่ใช่เรื่องผิด และสำหรับบางคนก็ยังคงเป็นเป้าหมายที่ชัดเจน
แต่สิ่งที่น่าสนใจคือ “มุมมองต่อการมีบ้าน” กำลังเปลี่ยนไปอย่างเงียบ ๆ

เพราะในโลกที่เปลี่ยนเร็ว คนรุ่นใหม่อาจต้องการสิ่งที่ตอบโจทย์ชีวิต ตอนนี้ มากกว่าสิ่งที่ผูกมัดไปอีกหลายสิบปี

บางที “ความมั่นคง” อาจไม่ใช่บ้านหลังใหญ่ แต่คืออิสระที่จะเลือกอยู่ที่ไหนก็ได้ โดยไม่ต้องแบกภาระที่ทำให้ชีวิตหยุดนิ่ง

แหล่งข้อมูลอ้างอิง:

• ธนาคารแห่งประเทศไทย: รายงานหนี้ครัวเรือน
• ศูนย์ข้อมูลอสังหาริมทรัพย์ ธอส.
• Pew Research (Global Attitudes to Housing Ownership)