
โลกดิจิทัลที่เราไม่ได้ออกแบบกำลังเกิดขึ้นจริง
ทุกวันนี้เราตื่นขึ้นมาแบบไม่ได้เช็กโทรศัพท์ไม่ได้ และชีวิตเราผูกติดกับบริการออนไลน์แทบทุกอย่าง — โซเชียลมีเดีย, แอปแชต, อีคอมเมิร์ซ ไปจนถึงกระเป๋าเงินดิจิทัล แต่เราลองถามตัวเองดูไหมว่า ใครเป็นคนกำหนดกฎของพื้นที่เหล่านี้? คำตอบตรงไปตรงมา: บริษัทต่างชาติเป็นผู้ลั่นกฎเกณฑ์ทั้งหมด พวกเขากำหนดได้ตั้งแต่
-
เราจะโพสต์อะไรได้หรือไม่ได้
-
รูปแบบการแสดงข้อมูล
-
สิทธิ์ความเป็นส่วนตัว
-
อัลกอริทึมที่เลือกว่าคนไทยเห็นข่าวอะไร
เราเป็นเพียงผู้ใช้งาน และทำได้แค่ “กดยอมรับ”
กฎของเขา แต่ชีวิตเรา
นโยบายถูกออกแบบให้เข้าข้างผู้ถืออำนาจข้อมูล
เมื่อเกิดปัญหา เช่น บัญชีถูกปิด ข้อมูลสูญ หรือถูกลบเพจ เพราะ “ผิดกฎ” คำถามสำคัญคือ: **กฎเหล่านั้นอ้างอิงจากบริบทของใคร?** ตัวอย่างที่พบได้บ่อย:
-
คีย์เวิร์ดทางการเมืองไทยถูกจำกัดเพราะขัดกฎหมายประเทศอื่น
-
แบรนด์ไทยโดนลด Reach โดยไม่รู้สาเหตุ
-
ครีเอเตอร์ถูกปิดรายได้จากวิดีโอที่ไม่เข้ามาตรฐานที่เราไม่ได้ตั้ง
ผู้เล่นตัวเล็กจึงกลายเป็นผู้ตามแบบเลี่ยงไม่ได้
Platform Power: ข้อมูล = อำนาจ
ใครครอบครองข้อมูลมหาศาล คนนั้นคือผู้จัดระเบียบพฤติกรรมมนุษย์ แพลตฟอร์มมีอำนาจในการ
-
ขยายการมองเห็นหรือกลบเสียงของเรา
-
ดันคอนเทนต์บางแบบให้ดังไปทั่วประเทศ
-
ทำให้ “เรื่องเล็ก” กลายเป็น “ปรากฏการณ์สังคม”
จนหลายครั้งเรา ไม่ได้เลือก สิ่งที่เราเห็น
แต่สิ่งที่ อัลกอริทึมเลือกให้เราเห็น
ผลกระทบต่อไทย: เมื่อเราไม่มีเสียงในกฎของโลกดิจิทัล
เศรษฐกิจ
รายได้จากคอนเทนต์จำนวนมหาศาลถูกดึงออกนอกประเทศ เช่น - ค่าโฆษณา - ค่าคอมมิชชัน Creator - ค่าธรรมเนียมธุรกรรมดิจิทัล
สังคม
ข้อมูลข่าวสารที่คนไทยบริโภคถูกกำหนดโดยองค์กรที่ไม่ได้เข้าใจบริบทวัฒนธรรมไทยอย่างแท้จริง นำไปสู่ความขัดแย้งทางสังคมแบบเร่งด่วนและขยายผลไว
อธิปไตยข้อมูล
เมื่อข้อมูลประชาชนอยู่ในเซิร์ฟเวอร์ต่างชาติ **รัฐไม่มีสิทธิ์กำกับดูแลได้เต็มที่**
เรามีสิทธิ์กำหนดกติกาไหม?
นี่คือโจทย์ใหญ่ของสังคมไทย ถ้าเราไม่สร้างแพลตฟอร์มเอง เราก็ต้องยอมรับ “เงื่อนไขของเขา” ตัวเลือกที่เป็นไปได้
-
พัฒนาแพลตฟอร์มท้องถิ่น (เช่น e-Gov, Digital ID, ระบบสื่อท้องถิ่น)
-
มีกฎหมายข้อมูลส่วนบุคคลที่เข้มแข็งจริง ไม่ใช่แค่บนกระดาษ
-
สร้างแรงจูงใจให้ธุรกิจไทยเติบโตแข่งกับต่างชาติได้บ้าง
สิ่งที่ยากคือ…ต้องกล้าตั้งคำถามต่อระบบที่เราใช้ทุกวัน
โลกดิจิทัลอาจไม่ได้เกิดขึ้นเพื่อไทย แต่เราอยู่ในนั้นทุกวินาที
เพราะฉะนั้นการรู้เท่าทัน คือสิทธิ์แรกที่เราควรยึดคืน
บางทีการตั้งคำถามว่า “ใครกำลังควบคุมเราอยู่?”
อาจเป็นจุดเริ่มต้นของการออกแบบโลกที่เรามีส่วนร่วมจริง ๆ












