ปรากฏการณ์ K‑Pop Tour ที่ยึดเมือง
กรุงเทพฯ กลายเป็นหนึ่งในจุดหมายหลักของ K‑Pop World Tour ไปแล้วอย่างเป็นทางการ ค่ายยักษ์จากเกาหลีใต้จองอิมแพ็ค อารีนา หรือราชมังคลาฯ กันข้ามปี เพื่อพาไอดอลมาแสดงสดต่อหน้าแฟนชาวไทยที่ทุ่มเทและพร้อมจ่ายเต็มพิกัด เสียงกรี๊ดของแฟนคลับไม่ใช่แค่พลังของวัฒนธรรมป๊อปเกาหลี แต่ยังแปรเปลี่ยนเป็นเม็ดเงินจำนวนมหาศาลที่หมุนเข้าสู่ระบบเศรษฐกิจไทย
แฟนมีต, สินค้า, ที่พัก — กระตุ้นเศรษฐกิจรอบด้าน
ไม่ใช่แค่ค่าบัตรคอนเสิร์ตเท่านั้นที่มีมูลค่า แต่แฟนมีตติ้ง, ของสะสม, การจับจ่ายในท้องถิ่น เช่น โรงแรม, คาเฟ่ธีมเกาหลี, หรือแม้กระทั่งค่ารถรับส่ง ล้วนได้รับอานิสงส์โดยตรง นักท่องเที่ยวต่างชาติบินตรงเพื่อชมคอนเสิร์ตและอาจอยู่เที่ยวไทยต่ออีกหลายวัน
แต่ตัวแปรธุรกิจยังไม่แน่นอน
แม้ตัวเลขการใช้จ่ายจะน่าตื่นเต้น แต่ K‑Pop Tour ก็มี “เงื่อนไขแฝง” ที่อาจไม่ยั่งยืนเท่าที่คิด เช่น ค่าลิขสิทธิ์การแสดงที่ไหลกลับไปยังต้นสังกัดเกาหลี, การจองสถานที่ล่วงหน้าเกิน 1 ปีที่ทำให้กิจกรรมไทยบางประเภทถูกเบียดตกไป รวมถึงการแข่งขันระหว่างผู้จัดคอนเสิร์ตที่เริ่มขยับสู่ระดับทุนใหญ่จากต่างชาติ
ขาดแพลตฟอร์มไทยรองรับ
ถึงแม้จะมีคอนเสิร์ตแทบทุกเดือน แต่แพลตฟอร์มไทยกลับไม่ได้เป็นเจ้าภาพหรือเจ้าของระบบในห่วงโซ่รายได้นี้ เช่น ระบบจองบัตร, แอปสตรีมมิ่ง หรือ e-Commerce สินค้าแฟนคลับ ล้วนผูกกับบริษัทต่างชาติแทบทั้งหมด
ทางเลือก: แปลงความนิยมเป็นระบบเศรษฐกิจสร้างสรรค์
หากไทยต้องการ “ได้มากกว่าเสียงกรี๊ด” อาจต้องเริ่มจากการพัฒนา *Creative Ecosystem* ที่เชื่อมต่อแฟน K‑Pop เข้ากับแบรนด์ไทย, ศิลปินไทย, หรือแพลตฟอร์มสื่อท้องถิ่น การจัดกิจกรรมร่วมระหว่างวัฒนธรรม เช่น K‑Pop × Thai Craft หรือคาเฟ่ไทยที่สร้างประสบการณ์ร่วมกับแฟนคลับต่างชาติ อาจเป็นทางออกที่ทำให้มูลค่าอยู่ในประเทศมากขึ้น
จากผู้ชมสู่ผู้สร้าง
อีกทางหนึ่งคือการลงทุนในศิลปินไทยด้วยมาตรฐานการจัดการแบบ K‑Pop เพื่อสร้าง Soft Power ที่ไม่ต้องพึ่งพาแค่การนำเข้า หากเราสามารถปั้นไอดอลไทยให้ไปจัด World Tour ในต่างประเทศได้บ้าง เศรษฐกิจบันเทิงของไทยก็อาจเข้าสู่ยุคใหม่ที่เราเป็นเจ้าของ “เวที” เอง
เสียงกรี๊ดคือพลัง แต่ถ้าไม่มีแผนรองรับ มันก็อาจจางหายไปพร้อมเสียงเพลงสุดท้ายของคอนเสิร์ต คำถามที่สำคัญกว่าคือ — เราจะปล่อยให้ทุกอย่างเป็นเพียง “ผ่านเข้ามา” หรือจะออกแบบให้ “อยู่ต่อได้” อย่างเป็นระบบ?
K‑Pop ไม่ใช่แค่คอนเสิร์ต แต่มันคือระบบเศรษฐกิจเคลื่อนที่ หากไทยยังทำหน้าที่แค่ “ที่จัดงาน” วันหนึ่งโอกาสก็อาจเคลื่อนไปที่อื่นเช่นกัน บางทีการเป็นแฟนคลับที่ดี ก็อาจรวมถึงการเป็นเจ้าภาพที่ฉลาดด้วย
ข้อมูลอ้างอิง
- รายงานวิเคราะห์อุตสาหกรรมบันเทิงไทย-เกาหลี โดยกรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ
- สถิติผู้เข้าชมคอนเสิร์ตจาก TAT และสมาคมอีเวนต์ไทย
- บทสัมภาษณ์นักเศรษฐศาสตร์จากศูนย์วิจัย Krungthai Compass
