เมื่อคำว่า “ซอฟต์พาวเวอร์” ไม่ได้เป็นแค่เทรนด์
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เราเห็นหลายประเทศใช้ซอฟต์พาวเวอร์เป็นอาวุธทรงพลัง ไม่ว่าจะเป็นเกาหลีใต้กับ K-pop หรือญี่ปุ่นกับวัฒนธรรมอนิเมะ แต่สำหรับประเทศไทย การขับเคลื่อนซอฟต์พาวเวอร์เพิ่งเริ่ม “จริงจัง” และรายการ Be My Guest ก็เป็นหนึ่งในหมากที่น่าจับตาที่สุด
รายการนี้ดำเนินรายการโดย ภริยานายกรัฐมนตรี ซึ่งถือเป็นการใช้แพลตฟอร์มที่มีความเป็นทางการสื่อสารวัฒนธรรมไทยในบรรยากาศที่เป็นมิตร ผ่านการเชิญแขกรับเชิญระดับโลก เช่น “ลิซ่า BLACKPINK” หรือ CEO บริษัทเทคโนโลยีระดับโลก มาร่วมพูดคุยในสถานที่ที่สะท้อนเอกลักษณ์ความเป็นไทย
มากกว่าการสัมภาษณ์ คือการสื่อสาร “ตัวตนไทย”
สิ่งที่ทำให้ Be My Guest น่าสนใจคือ รูปแบบรายการไม่ได้เน้นแค่การพูดคุย แต่มีการพาผู้ชมสัมผัสวัฒนธรรมไทยแบบนุ่มนวล เช่น การทานข้าวไทยในภาชนะดินเผา การพูดคุยในบรรยากาศแบบไทย ๆ หรือการให้ผู้ร่วมรายการได้ทดลองประสบการณ์ไทย เช่น การร้อยมาลัย การเล่นดนตรีไทย
สิ่งเหล่านี้อาจดูเล็กน้อย แต่ในทางจิตวิทยาวัฒนธรรม มันคือการ สร้างภาพจำ ของไทยในมุมที่น่ารัก มีความใส่ใจ และเปิดกว้างต่อโลก
เป้าหมายไม่ใช่แค่คนดูไทย แต่คือ “สายตาโลก”
แม้รายการจะพูดไทยเป็นหลัก แต่การมี subtitle ภาษาอังกฤษ รวมถึงการจัดทำเผยแพร่ผ่าน YouTube, TikTok และแพลตฟอร์มโซเชียล ทำให้ผู้ชมต่างชาติสามารถเข้าถึงเนื้อหาได้ง่าย ที่สำคัญคือ รายการนี้ ไม่ได้เป็นเพียงงานประชาสัมพันธ์ของรัฐแบบเดิม ๆ แต่กลายเป็นคอนเทนต์ที่ดูเพลิน เข้าใจง่าย และสอดแทรกสารที่ต้องการส่งออก
นี่คือการสื่อสารที่พัฒนาไปอีกขั้น ไม่ใช่แค่ “บอกว่าไทยดี” แต่ ทำให้เขารู้สึกว่าไทยน่ารู้จัก
เมื่อ “แขก” กลายเป็นสะพานเชื่อมไทยกับโลก
หากพิจารณาให้ลึก การเชิญแขกแต่ละคนล้วนมีนัยยะ เช่น คนดังสายบันเทิง สะท้อนพลัง K-pop & Pop Culture ที่เป็นแรงบันดาลใจ ไทยกำลังบอกว่า “เราก็ทำแบบนั้นได้” หรือผู้บริหารสายเทคโนโลยี แสดงให้เห็นว่าประเทศไทยพร้อมจะร่วมวงการเปลี่ยนโลก
นี่คือการเลือกพันธมิตรซอฟต์พาวเวอร์ผ่าน ตัวบุคคล ไม่ต่างจากการเจรจาเชิงนโยบายแบบซอฟต์ ๆ
มองจากมุมไกลกว่าวงการบันเทิง
“Be My Guest” ไม่ได้แค่ให้ความบันเทิง แต่มันคือแพลตฟอร์ม “สื่อสารภาพลักษณ์” ที่คิดมาแล้ว เป็นอีกก้าวของไทยในยุทธศาสตร์การสร้าง Soft Power แบบไม่ต้องใช้คำโฆษณา แต่ใช้ ‘ประสบการณ์’ เป็นเครื่องมือหลัก
และถ้ารายการนี้สามารถต่อยอดไปสู่ซีรีส์อื่น ๆ หรือเปิดพื้นที่ให้ครีเอเตอร์ไทยได้ใช้แพลตฟอร์มที่มีคุณภาพแบบเดียวกัน — เราอาจได้เห็น “ประเทศไทย” บนแผนที่ซอฟต์พาวเวอร์โลกในแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน
ซอฟต์พาวเวอร์ที่แท้จริง ไม่ใช่แค่ให้คนชื่นชม แต่ทำให้เขาอยากรู้จักเราเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ถ้า Be My Guest คือจุดเริ่มต้น — คำถามสำคัญคือ “เราพร้อมจะมีเรื่องเล่าที่ดีต่อเนื่องได้อีกแค่ไหน?”
