เพิ่งได้ดู Parasite (2019) จบไปครับ ต้องบอกเลยว่าเป็นเรื่องที่ดูแล้วรู้สึกว่า
"เฮ้ย นี่มันมากกว่าที่คิด"
สิ่งที่รู้สึกหลังดูจบมีหลายอย่างเลยครับ แต่ขอเล่าแบบเพื่อนเล่าให้เพื่อนฟังนะ:
• อย่างแรกคือ ฉากที่ครอบครัวต้องวิ่งหนีน้ำท่วม — ฉากนี้ทำให้รู้สึกสะเทือนใจแบบไม่ทันตั้งตัว มันไม่ใช่แค่เรื่องของน้ำ แต่คือชีวิตที่เปราะบางแบบสุด ๆ
• ประเด็นที่พูดถึงเรื่อง ชนชั้นและความเหลื่อมล้ำ ก็ชวนคิดมาก ๆ โดยเฉพาะถ้ามองจากชีวิตจริงของพวกเราทุกวันนี้ มันไม่ได้ยัดเยียด แต่ค่อย ๆ ซึมลึกเข้ามาแบบที่เราเผลอถามตัวเองว่า “เราอยู่ฝั่งไหนกันแน่”
• ตอนจบของเรื่อง... — ไม่สปอยล์นะครับ แต่แอบนั่งเงียบไปพักนึงเลย มันจบแบบไม่ต้องมีคำพูดอะไรมาก แต่รู้สึกว่ามีบางอย่างในใจเราขยับ
มีฉากนึงที่ประทับใจมาก คือ ตอนที่พ่อมองหน้าแม่บ้านแล้วได้กลิ่นบางอย่าง
รู้สึกว่าภาพกับอารมณ์ตรงนั้นมันสื่ออะไรบางอย่างที่ลึกกว่าคำพูด — มันคือเส้นบาง ๆ ที่แบ่งคนออกจากกันโดยที่อีกฝั่งอาจไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ
ถ้าให้คิดเล่น ๆ ว่าเราอยู่ในสถานการณ์นั้น... เราจะตัดสินใจเหมือนตัวละครมั้ยนะ?
คำถามนี้ยังวนอยู่ในหัวจนตอนนี้
สรุปแล้ว หนังเรื่องนี้ไม่ได้มีดีแค่ภาพสวยหรือบทดี
แต่คือหนังที่ "พูดอะไรบางอย่างกับเรา" แบบไม่ต้องพูดตรง ๆ
แนะนำให้ลองดูครับ แล้วคุณอาจมีบางคำถามในใจเหมือนผมตอนดูจบ
